Στη ζωή οι φίλοι μας είναι αυτοί με τους οποίους μοιραζόμασαστε σκέψεις, συναισθήματα και εμπειρίες, χόμπυ... Πάντα πίστευα πως τα χρήματα ήταν μια γέφυρα προς τους φίλους μας. Πίνουμε μια μπύρα μαζί, πάμε διακοπές ή τους αγοράζουμε δώρα!
Μα τι συμβαίνει όταν χρήματα είναι πλέον εκ φύσεως καθημερινότητα; Τι συμβαίνει όταν δημιουργούν ένα κενό μεγάλο που δείχνει κυριολεκτικά αγεφύρωτο;
Όταν ήμουν ακόμη μικρότερος ονειρευόμουν πως όταν μεγαλώσω θα έχω ένα πανέμορφο σπίτι και ένα γρήγορο αυτοκίνητο. Ίσως τελικά να μην μεγάλωσα πολύ. Πίστευα όμως πως αυτό θα έκανε εμένα, τους φίλους και την οικογένειά μου χαρούμενους. Ήταν κάπως ένα χρηματικό δώρο της τύχης ή της μοίρας; Τι είναι όμως αυτό που κάνει τα χρήματα το πιο τρυφερό δώρο;
Η ζωή μας αναγκάζει να κατηγοριοποιούμε και να βάζουμε ταμπέλες, μέτρα και σταθμά στα πάντα. Έτσι συμβαίνει και με τα χρήματα. Και όπως σε όλα τα προηγούμενα τα κριτήρια είναι εγωιστικά και το μέτρο οι εαυτούληδες μας.
Σε πόσες λογομαχίες έχω βρεθεί για το αν είναι ηθικό να αγοράζουμε απαράδεκτα ακριβές μάρκες είναι ηθικό ή όχι; Χωρίς να παίρνω θέση στο θέμα σκέφτομαι πως τα μυωπικά μας μάτια μας επιτρέπουν να βλέπουμε όσο μακριά μας συμφέρει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου