Οι αναρτήσεις του aLifeWithoutBorders συνοψίζονται στα 4 επάνω κουμπιά. 
Παρακάτω μπορείτε να βρείτε τις τελευταίες καταχωρήσεις. 

Αυτό-Εμπόδιο 8 | Ανεπάρκεια Αγάπης

Όταν δεν παίρνω τα γραμμάρια αγάπης που έχω ανάγκη μπορώ να ερωτευθώ την παλάμη μου, ένα τραπέζι ή ακόμα και τα σύννεφα σε ένα άδειο ουρανό.

Μόνο περίεργο είναι.

Ίσως η Νο1 αξία μου είναι η Αυτονομία μου. Κι όμως υπάρχουν φορές που θέλω να δώσω μια δυνατή κλοτσιά σε όλο το σύστημα των αξιών μου και να γκρεμίσω τα πάντα. Αυτές είναι οι στιγμές που έχω την ανάγκη να εξαρτηθώ από κάποιον άλλο.

Ναι, κάποιες φορές θέλω να εξαρτιέμαι. Θέλω να γίνομαι εξάρτημα την αγάπης σου, της χαρούμενης ματιάς σου, της συγκατάβασης και της αποδοχής σου.

Αν είσαι εκεί, αν με διαβάζεις, να ξέρεις πως είμαι εδώ.

Καταχώρηση Αναγνωστών 3 | "Ποστάρεις άρα ενδιαφέρεσαι" από την Αναστασία Πεχλιβανίδου

Ήθελα πάντα να είμαι από εκείνους τους ανθρώπους που κάποια στιγμή στο μέλλον θα ενίσχυα ένα νέο κίνημα ανθρωπισμού, όλα για τον άνθρωπο και γύρω από αυτόν. Αλλά τι χρειάζονται οι άνθρωποι σήμερα, τώρα? Μετά από μια πολύ περίεργη συζήτηση με ένα άτομο που άλλαξε ριζικά τη ζωή μου, άρχισα να αναρωτιέμαι πώς μπορώ εγώ να συνεισφέρω? Συνειδητοποίησα ότι ζούμε την εποχή των γρήγορων κινημάτων και ιδεών, οι άνθρωποι τείνουν να χάνουν τους στόχους τους και τον εαυτό τους. Κάτι πρέπει να μας σταματήσει και να μας κινητοποιήσει να κοιτάξουμε τον κόσμο γύρω.

Η νέα εποχή είναι αυτή της επικοινωνίας, του διαδικτύου, του facebook, του twitter, του linkedin και τόσων άλλων. Τα «μέρη» αυτά είναι ο χώρος στον οποίο μεγαλώνουμε, ενημερωνόμαστε, βρίσκουμε ευκαιρίες, ακόμα και φίλους. Αυτό είναι λοιπόν το μέρος που οι άνθρωποι αποδομούμαστε, αλλά και αναπτυσσόμαστε – αν δε μπορείς να νικήσεις το σύστημα, άλλαξε το!

Η αγαπημένη μου ασχολία, εκτός από τη δουλειά μου, είναι να ψάχνω το διαδίκτυο και να βρίσκω ευκαιρίες. Τα περισσότερα πράγματα που βρίσκω δε με συγκλονίζουν – ίσως επειδή έχω βρει ποια είμαι και τι θέλω από τη ζωή μου. Αλλά υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ψάχνουν τη ζωή τους και νοήματα πίσω από ερωτήσεις. Όλα όσα βρίσκω – άρθρα, διαγωνισμούς, ημερίδες, σεμινάρια, ενδιαφέρουσες σελίδες, τα πάντα – τα αναρτώ στη προσωπική μου σελίδα στο facebook. Θα ήταν πολύ εγωιστικό εκ μέρους μου να κρατάω όλες αυτές τις θαυμάσιες πληροφορίες για μένα, ειδικά όταν τα περισσότερα δε τα χρησιμοποιώ.

Μπορεί τα post μου και η συνήθειά μου να μοιράζομαι πράγματα να κινητοποιήσει κάποιον να κάνει κάτι καινοτόμο, ή κάποια ανάρτησή μου να γίνει ένα κομβικό σημείο στη ζωή εντός ανθρώπου. Αυτό που θα με κάνει ευτυχισμένη είναι να αρχίσουν οι άνθρωποι να μοιράζονται τη γνώση που έχουν με όσους τη χρειάζονται. Θα είμαι ακόμα πιο χαρούμενη να είμαι ένας από αυτούς τους ανθρώπους.

Γέφυρα 10 | Μικρές Χαρές

Αν έλαβες αυτό το post με email πάτησε εδώ ή πήγαινε στο alifewithoutborder.blogspot.com

Γέφυρα 9 | Ώρα επιτυχίας

Στην αρχή του κάθε χρόνου κάνουμε ευχές για την χρονιά που έρχεται. Πότε όμως είναι η στιγμή για να κάνουμε τις ευχές μας πράξεις; Ίσως τώρα!

Για να μην χανόμαστε στις ευχές καλά είναι να θέτουμε κάποιους στόχους. Το δύσκολο στην υπόθεση όμως είναι να θέσεις τους σωστούς στόχους.

Όταν ήμουν στην Ιταλία έμαθα μια πολύ ωραία άσκηση που μπορεί να σας βοηθήσει. Κάτσε κάτω, πάρε ένα μεγάλο άσπρο χαρτί και χώρισε το σε 12 στήλες ώστε κάθε μια να έχει το όνομα ενός μήνα. Στην συνέχεια θυμήσου πως πέρασες τον κάθε μήνα του προηγούμενου έτους (ψάξε στο κινητό σου, στο facebook σου, στο ημερολόγιο σου για να θυμηθεί όσο πιο πολλά πράγματα μπορείς). Στο τέλος σχεδίασε μια γραμμή για το πως μεταβλήθηκε η διάθεσή σου από την αρχή μέχρι το τέλος της χρονιάς (η γραμμή μάλλον θα έχει μια μορφή κύματος).

Μετά έλεγξε τις περιόδους που η διάθεσή σου ήταν η χαμηλότερη και δες αν οι περίοδοι αυτοί επαναλαμβάνονται και τον επόμενο χρόνο έτσι ώστε να λάβεις φέτος έγκαιρα τα μέτρα σου (πχ η διάθεσή σου πέφτει τη περίοδο των εξετάσεων ίσως γιατί πρέπει να διαβάσεις πολλά μαθήματα, άρα σχεδιάζεις το πρόγραμμα σου ώστε να διαβάσεις ένα μάθημα πιο πριν).

Μετά δες τις περιόδους που είχες καλή διάθεση και δες πως μπορείς να επαναλαμβάνεις ίσως πιο συχνά το νέο έτος τα πράγματα που σε έκαναν χαρούμενο/η. Αν έχεις κάποια περίοδο που δεν θα είναι πολύ καλή ούτως ή άλλως στην προηγούμενη ενότητα οργάνωσε κάτι διασκεδαστικό στο τέλος της ώστε να σε κρατάει η σκέψη της σε καλή διάθεση τον δύσκολο μήνα.

Θυμήσου επίσης να θέσεις στόχους για την υγεία και το σώμα σου (γυμναστική, διατροφή κτλ), για το μέλλον σου (κάτι που θέλεις να διαβάσεις/μάθεις, το βιογραφικό σου, προσόντα που θέλεις να αποκτήσεις), την πνευματική σου υγεία (βιβλία, ταινίες, μουσικές, hobbies κλπ) και επίσης σχεδίασε να κάνεις πράγματα που δεν έκανες ποτέ!

Βοήθεια με ευχές και στόχους που γίνονται αληθινές μπορείς να βρεις στο www.43things.com Εκεί υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που θέτουν στόχους και μπορείς να μιλήσεις με αυτούς που έχουν τους ίδιους με εσένα ή να βοηθηθείς από όλους που έκαναν τις ευχές σου πραγματικότητα ή ακόμα και να βρεις ευχές που σου ταιριάζουν.

Βάλε στόχους, και σίγουρα θα αγαπήσεις το να τους κατακτάς έναν έναν.
Να θυμάσαι επίσης πως μια ευχή είναι ευχή όσο υπάρχει μόνο στο μυαλό σου. Αν την γράψεις και προσπαθήσεις να την πετύχεις γίνεται στόχος.

Γέφυρα 8 | "Πουλώντας" τον Άγιο Βασίλη στα Παιδιά

Τη στιγμή που μαθαίνουμε ότι ο "κοκκινοσκουφίτσος" Άγιος Βασίλης δεν υπάρχει, είναι η στιγμή που χάνουμε τα παιδικά μας χρόνια.

Είναι η στιγμή που ο μαγικός κόσμος στον οποίο ζούμε καταρρέει, παύουν να υπάρχουν πια οι καλόκαρδοι ήρωες και τα γλυκά εξωτικά και ο κόσμος μας γίνεται λίγο πολύ όπως τον ξέρουμε σήμερα. Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο πρέπει να προσέχουμε την γέφυρα των παιδιών αυτών από τη φαντασία στην πραγματικότητα.

Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν για το πως οι γονείς μου μου είπαν για τον Άγιο Βασίλη. Έκαναν καλή δουλειά πάνω σε αυτό και γι' αυτό πιστεύω πως αξίζει να μοιραστώ την ιστορία μαζί σας.

Λίγα χρόνια νωρίτερα, βρέθηκα στο σχολείο στη μέση ενός καβγά. Οι μεν έλεγαν πως ο Άγιος Βασίλης υπάρχει και οι δε πως απλά είναι μια φτιαχτή ιστορία που λένε όλοι στα παιδιά. Εγώ έμεινα στενοχωρημένος στην άκρη σκεπτόμενος πως θα έπρεπε να υπάρχει κάποιο συνέδριο στο οποίο οι γονείς να αποφασίζουν συνολικά στα παιδιά τους και να μην γίνεται αυτή η κατάσταση. Οπλίστηκα λοιπόν με τα κατάλληλα επιχειρήματα και πήγα σπίτι να ζητήσω την αλήθεια σαν ώριμος μεγάλος... (:

Η μαμά μου μου είπε πως ο Άγιος Βασίλης πραγματικά έζησε πολλά χρόνια πριν και πως πραγματικά ήταν άνθρωπος που του άρεσε να δίνει στους άλλους. Έτσι μετά το θάνατό του πολλοί εμπνεύστηκαν από αυτόν και ακολούθησαν το έργο του. Έτσι ενώ αυτός έχει πεθάνει το πνεύμα του υπάρχει ακόμα.

Υ.Γ. Η αρνητική επίδραση ήταν πως από τότε ήθελα να γίνω εγώ ο Άγιος Βασίλης, αλλά μου πέρασε σύντομα...

Αυτό-Εμπόδιο 7 | Κάτι περίεργο έρχεται αυτή την εβδομάδα

Χαρούμενα Χριστούγεννα, Καλή πρωτοχρονιά, Χρόνια Πολλά...


Από όλες τις ευχές αγαπώ αυτές που δίνουν σημασία στη ζωή ολόκληρη και όχι στη στιγμή.

Υπάρχει κανείς που δεν έχει τύχει να ακούσει κάποιον να λέει: "Δεν μου αρέσουν οι γιορτές, δεν ξέρω γιατί αλλά με ρίχνουν ψυχολογικά" ή "Συγνώμη που δεν σήκωσα το τηλέφωνό μου στα γενέθλιά μου αλλά ήμουν λίγο πεσμένος ψυχολογικά";

Οι τερατώδεις κοινωνίες μας λειτουργούν με στρατιωτικές σχεδόν δομές σαν εργοστάσια καταναγκαστικής παραγωγής χαράς. Οποιοσδήποτε δεν είναι χαρούμενος μοιάζει με αποτυχημένος και χαρακτηρίζεται ως "μελαγχολικός" η "άτομο με ψυχολογικά προβλήματα" με ένα τρόπο που τίποτα άλλο παρά ρατσιστικά λειτουργεί.

Αν ανοίξουμε τα μάτια μας θα δούμε πως ο κόσμος κινείται ίσως ασυνείδητα ενάντια σε αυτή την υποτιθέμενη τάση χαράς. Παρατηρώντας τις ταινίες του Hollywood μπορούμε να δούμε πως περισσότερες πωλήσεις κάνουν οι δακρύβρεχτες ταινίες, οι ταινίες τρόμου και τα splatter (=με πολύ αίμα χωρίς ουσιαστικό λόγο). Τυχαίο; Δεν νομίζω.

Δεν ξέρω αν αυτή η επιφανειακή χαρά στην οποία σπρωχνόμαστε όλοι έχει να κάνει με το Μαρκετίστικο και Καπιταλιστικό πρότυπο κοινωνίας στο οποίο ζούμε. Τα δάκρυα συνήθως έρχονται σε σκοτεινά και απομονωμένα δωμάτια, ενώ οι χαρές επιτάσσουν έξοδα και ακριβές σαμπάνιες.

Αυτό που βλέπουν τα μάτια μου είναι πως υπάρχει μια ανάγκη για συναισθήματα. Αν κοιτάξουμε στην τέχνη θα δούμε πως τα πάντα ουρλιάζουν φόβο και αγωνία. Δεν είμαι σίγουρος αν αυτό είναι γιατί με αυτά τα συναισθήματα μπλοκάρουμε ή γιατί αυτά είναι τα συναισθήματα που τόσο ερασιτεχνικά και ανώριμα προσπαθούμε να κρύψουμε.

Αυτό που προσπαθώ να πω είναι πως δεν είναι σημαντικό αν την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου έχουμε το πιο καυτό φιλί, αν τα Χριστούγεννα τα περάσουμε οικογενειακά και αν την πρωτοχρονιά γυρνάμε σε μπαράκια μέχρι το πρωί. Σημαντικό είναι ολόκληρο τον χρόνο να έχουμε ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπάνε, το άγγιγμα που επιθυμούμε και τις χαρές που αναζητούμε.

Δεν πρέπει να νιώθουμε άσχημα τόσο για τους εαυτούς μας όσο και για τους άλλους όταν οι "Μεγάλες Μέρες" του χρόνου είναι μοναχικές. Πρέπει να νιώθουμε άσχημα όταν ολόκληρος ο χρόνος είναι μοναχικός.