Χθες πέρασα την ωραιότερη μέρα που έχω περάσει ποτέ στην Θεσσαλονίκη. Μια μέρα γεμάτη από καινούριους ανθρώπους, καινούρια μέρη και πρωτόγνωρα συναισθήματα...
Η ζωή όμως είναι ΒΑΡΕΤΗ! Πραγματικά είναι βαρετή όταν δεν ενδιαφερόμαστε να τη ζήσουμε, όταν είμαστε συνεχώς αναβλητικοί, παραπονιόμαστε και δεν κουνάμε το πόδι μας να κάνουμε ένα βήμα...
Μέσα όμως σε αυτή την ημέρα άκουσα κάτι ωραίο και "βαθύ".
Το "Για Πάντα" υπάρχει. Όταν δεν δίνουμε σημασία στον χρόνο.
Κάποιος θα σκεφτόταν: "Και τι το καινούριο σε αυτό; Αν ο χρόνος δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα ψέμα τότε όλα τα πράγματα διαρκούν για πάντα"
Τι και αν σκεφτούμε πως ο χρόνος δεν είναι ένα ψέμα αλλά απλά δεν είναι σημαντικός για εμάς. Πόσα πράγματα θα ήταν πιο ωραία;
Αν για παράδειγμα θα έλεγες σε κάποιον πως είχες μια τρυφερή στιγμή που κράτησε για ένα δευτερόλεπτο, όλοι θα κρατούσαν στο μυαλό την τρυφερή στιγμή. Αν θα έλεγες σε κάποιον πως χθες γνώρισες τον έρωτα της ζωής σου θα ένιωθε όπως κι εσύ και δεν θα σκέφτονταν πως κατά πάσα πιθανότητα αυτό δεν θα κρατήσει. Νομίζω πως όσο πιο πολύ αγνοείς τον χρόνο τόσο πιο πολύ αγαπάς το τώρα. Γιατί, στο κάτω κάτω, αυτό είναι αυτό που έχεις, το τώρα.
Επίσης, κάποιος θα μπορούσε να πει πως ο χρόνος είναι σημαντικός. Κι εγω το πιστεύω. Γιατί όμως να μην πιστεύω πως αντί του να με αγαπάς για πάντα, εγώ προτιμώ να με αγαπάς τώρα, τώρα, τώρα, τώρα, τώρα, τώρα, τώρα, τώρα, τώρα, τώρα, τώρα, τώρα, τώρα, τώρα, τώρα, τώρα...
What?
