Αυτό-Εμπόδιο 2 | Πραγματικό σε μένα

Ακούγοντας το τραγούδι του Brian Mcfadden "Real to Me" (Πραγματικό για μένα), βρήκα τα 3:43 λεπτά να διερωτηθώ τι είναι πραγματικό-σημαντικό για μένα;

Δύσκολη ερώτηση

Πιθανώς αυτό που είναι πραγματικό για μένα είναι οι αξίες μου. Αυτές που έχω και αυτές που θέλω να έχω. Ο τρόπος που δρω όταν σκέφτομαι. Εγώ.

Κάπου εδώ θέλω να δώσω έναν δικό μου όρο για το "Εγώ". Λέμε συχνά πως ο τάδε είναι εγωιστής σκεπτόμενοι πως κρίνει και κάνει τα πάντα με γνώμονα το προσωπικό του όφελος. Άρα, κοιτώντας στην άλλη μεριά του νομίσματος το αντίθετο του εγωισμού το έχουμε στα άτομα που ότι κάνουν το κάνουν για τους άλλους.

Η ερώτησή μου όμως είναι: "Ό,τι καλό και αν κάνουμε δεν το κάνουμε εγωιστικά; Δεν δίνουμε το κέρμα στον ζητιάνο γιατί αισθανόμαστε καλά με το εγώ μας μετά ή γιατί θα θέλαμε σε αντίστοιχη περίπτωση κι εμείς υποστήριξη; Όταν γελάμε σε ένα κακό αστείο βαθιά μέσα μας δεν σκεφτόμαστε πως κι εμείς θα θέλαμε τους άλλους να μας επικροτήσουν σε μια κακή μας προσπάθεια;

Αν η απάντηση είναι ναι, τι μπορεί να είναι αληθινό για μένα;

Wake up you might be dreaming, (ξύπνα γιατί μπορεί να ονειρεύεσαι,)

wake up you might be dreaming now... (ξύπνα γιατί μπορεί να ονειρεύεσαι τώρα...)

4ο Εμπόδιο | Αντίο

Μπορεί να μην έχω διαβάσει πολλά πράγματα αλλά σίγουρα έχω ακούσει αρκετά. Κανένας δεν μου έχει πει ποτέ πως ξέρει, άκουσε, διάβασε ή έμαθε ποιος είναι ο κατάλληλος τρόπος να πεις αντίο. Κατακτάμε το σύμπαν και όμως σε αυτό είμαστε ανίκανοι. Δεν ξέρουμε πως να εκφράσουμε το συναίσθημα του ότι χάνουμε την καθημερινότητά μας, το άτομο που μας φρόντιζε, τα χείλη που φιλούσαμε, την αγγαλιά στην οποία κλαίγαμε, το στήριγμά μας, το φίλο μας ή και τα πάντα. 

Περίεργο

Αν θα απαγόρευα τη χρήση μιας έκφρασης σε αυτές τις περιπτώσεις, θα ήταν σίγουρα η "Ας κρατήσουμε επαφή". Προφανώς δεν θέλω να κρατήσω επαφή! Θέλω να είμαι σε επαφή.

Σε κάθε στιγμή αποχαιρετισμού ρωτάω τον εαυτό μου. Πως πρέπει να φερθώ; Πρέπει να κλαίω που χάνω έναν άνθρωπο ή να γιορτάζω που τον γνώρισα; Σίγουρα η δεύτερη αντιμετώπιση είναι η καλύτερη. Ποιος όμως μπορεί να την κάνει πράξη;

Κάποιες φόρες αντιστέκομαι στο να δεθώ με ανθρώπους για να μου είναι πιο εύκολο να κρατήσω απόσταση φεύγοντας. Αυτό όμως δεν είμαι εγώ.

Τις στιγμές που σκέφτομαι πως είμαι δυνατός να αλλάξω τον κόσμο θυμάμαι πάντα πόσο αδύναμος είμαι συγκρίνοντας την αγάπη που νιώθω για κάποιους ανθρώπους και την απόσταση που μας χωρίζει. Σκέφτομαι τα συναισθήματα όταν λες αντίο, γυρνάς την πλάτη και το σαγόνι σου τρέμει. Όταν περιμένεις να γυρίσεις την πλάτη για να κλάψεις. Και έτσι ξαναεπανέρχομαι στον εαυτό μου.

Γέφυρα 1 - Σπίτι μου, σπιτάκι μου

Μέχρι να μάθω πως να βρίσκω το δρόμο για να φτάσω σπίτι μου, αλλάζω σπίτι.
Είναι κάποια κατάρα που με κυνηγά ή μήπως ένα συνήθειο;
Το σημαντικό βέβαια για ένα σπίτι δεν είναι οι τέσσερις τοίχοι. Τι είναι όμως ένα σπίτι και ποια η σημασία του;

Είναι το μέρος που ζουν όσοι αγαπάς; Είναι το μέρος όπου φυλάσσεις τα πράγματά σου; Είναι εκεί που μπορείς να κρυφτείς; Το μέρος που ξεκουράζεσαι μετά τις περιπέτειες σου; Κάπιοι λένε πως στο σπίτι μας είμαστε αυτοί που πραγματικά είμαστε. Ισχύει;

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν ολόκληρη θεά-φύλακα του σπιτιού. Την εστία! Ήταν για αυτούς το συναίσθημα της ζεστασιάς το οποίο δημιουργούσε την ιδέα του σπιτιού; Σίγουρα το σπίτι εμπεριέχει μια φτιαχτή και ευκολόπλαστη στο καθένα μας ιδέα. Παρόλα αυτά ολόκληρο το ζωικό βασίλειο δείχνει την ανάγκη ενός σπιτιού. Τέλος, τέλος ακόμα και τους θεούς μας τους βάζουμε σε κατοικίες!

Θέλω να πιστεύω πως εμείς δίνουμε στα αντικείμενα αξία και τα κάνουμε ζωντανά σπίτια. Η σκέψη αυτή με κάνει να νιώθω καλύτερα σκεπτόμενος πως έτσι θα μπορώ να δημιουργήσω ξανά το δικό μου σπίτι γρήγορα...

Με όλη την αγάπη, που κάποιος μπορεί να φέρει, για τα σπίτια του παρελθόντος