Τους τελευταίους δυο-τρεις μήνες παίζω ένα online παιχνίδι το οποίο ανεξαρτήτως του πόσο ίσως δύσκολο ακούγεται με έχει βοηθήσει να ξεπεράσω το εμπόδιο που λέγεται "Ηλικία".
Αποφάσισα να γράψω για την ηλικία γιατί ένα πρόσωπο το οποίο θαυμάζω ιδιαίτερα μου είπε πως αντιμετωπίζει και ότι πρέπει να αντιμετωπίζει τους γονείς της με ένα συγκεκριμένο τρόπο επειδή ανήκουν σε μια συγκεκριμένη ηλικία.
Όταν μου το είπε αυτό θυμήθηκα τα λόγια του αγαπημένου μου συγγραφέα (είναι ο αγαπημένος όχι γιατί γράφει όπως ο καλύτερος συγγραφέας αλλά γιατί γράφει όπως ο καλύτερος άνθρωπος) που έλεγε πως η σημερινή κοινωνία κλειδώνει τις διαφορετικές ηλικίες σε διαφορετικά δωμάτια. Απομακρύνει τα εγγόνια από τις ιστορίες της γιαγιάς, δημιουργεί μορφές διασκέδασης που στοχεύουν σε διαφορετικές εργασίας και κάνει το χάσμα των γενεών να μοιάζει αγεφύρωτο.
Πιστεύω πως η συμπεριφορά των ανθρώπων κατά τις διάφορες ηλικίες δεν αλλάζει λόγο της ηλικίας αυτό καθαυτό αλλά λόγω του ότι επιτρέπουμε στο περιβάλλον μας να μας βάζει σε συγκεκριμένα καλούπια συμπεριφοράς. Πόσες φορές ακούμε να μας λένε: "Αυτά τα ρούχα δεν κάνουν για σένα, είναι κάπως πιο νεανικά" ή "Είσαι σε μια ηλικία στη οποία πρέπει να φέρεσαι πιο σοβαρά".
Προσπαθώ να σκεφτώ πως θα ήταν ο κόσμος μας αν το εμπόδιο "Ηλικία" δεν λειτουργούσε για μερικές ώρες. Πόσοι άνθρωποι θα φέρονταν σαν παιδιά, θα τραγουδούσαν στους δρόμους, θα παίζανε ακόμη τα μήλα, θα έκλαιγαν δυνατά όποτε ένιωθαν έτσι κλπ. Πως θα ήταν ο κόσμος μας... Πιο ωραίος ή όχι;
Τι αλλάζει όταν συμπεριφερόμαστε προς τους γονείς μας σαν να είναι προσωπικότητες μιας συγκεκριμένης ηλικίας; Τι θα άλλαζε αν ο παράγοντας ηλικία δεν φίλτραρε ποτέ τις συζητήσεις μας και τον τρόπο που τους συμπεριφερόμαστε; Θα δενόμασταν πιο πολύ μαζί τους ή θα "τα σπάζαμε";
Πίσω, στο παιχνίδι που παίζω υπάρχουν παίκτες με ηλικία παραλήπτη δώρου από τον Άγιο Βασίλη και άλλοι με την ηλικία του αποστολέα. Όλοι μαζί συνυπάρχουν και συζητούν στο ίδιο chat. Η ηλεκτρονική μορφή αποστολής του μηνύματος κάνει το κάθε μήνυμα εξίσου σημαντικό, χωρίς να σκέφτεσαι "Ε, τι να μας πει τώρα ο μικρός;" ή "Ξεπερασμένα πράγματα των παλιών...". Μερικές φορές βλέπω φωτογραφίες από τους συμπαίχτες μου στο Facebook, στοιχεία για την ηλικία και την οικογενειακή τους κατάσταση και σκέφτομαι πως στην πραγματική ζωή δεν θα κάναμε ποτέ παρέα. Πόσο περίεργο δεν είναι αυτό;
Το παιχνίδι που παίζω είναι το ikariam.gr
Η συμμαχία μου είναι η FAIR
Ο αγαπημένος μου συγγραφέας είναι ο Λέο Μπουσκάλια για το βιβλίο του "Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις
like
ΑπάντησηΔιαγραφή