Χαρούμενα Χριστούγεννα, Καλή πρωτοχρονιά, Χρόνια Πολλά...
Από όλες τις ευχές αγαπώ αυτές που δίνουν σημασία στη ζωή ολόκληρη και όχι στη στιγμή.
Από όλες τις ευχές αγαπώ αυτές που δίνουν σημασία στη ζωή ολόκληρη και όχι στη στιγμή.
Υπάρχει κανείς που δεν έχει τύχει να ακούσει κάποιον να λέει: "Δεν μου αρέσουν οι γιορτές, δεν ξέρω γιατί αλλά με ρίχνουν ψυχολογικά" ή "Συγνώμη που δεν σήκωσα το τηλέφωνό μου στα γενέθλιά μου αλλά ήμουν λίγο πεσμένος ψυχολογικά";
Οι τερατώδεις κοινωνίες μας λειτουργούν με στρατιωτικές σχεδόν δομές σαν εργοστάσια καταναγκαστικής παραγωγής χαράς. Οποιοσδήποτε δεν είναι χαρούμενος μοιάζει με αποτυχημένος και χαρακτηρίζεται ως "μελαγχολικός" η "άτομο με ψυχολογικά προβλήματα" με ένα τρόπο που τίποτα άλλο παρά ρατσιστικά λειτουργεί.
Αν ανοίξουμε τα μάτια μας θα δούμε πως ο κόσμος κινείται ίσως ασυνείδητα ενάντια σε αυτή την υποτιθέμενη τάση χαράς. Παρατηρώντας τις ταινίες του Hollywood μπορούμε να δούμε πως περισσότερες πωλήσεις κάνουν οι δακρύβρεχτες ταινίες, οι ταινίες τρόμου και τα splatter (=με πολύ αίμα χωρίς ουσιαστικό λόγο). Τυχαίο; Δεν νομίζω.
Δεν ξέρω αν αυτή η επιφανειακή χαρά στην οποία σπρωχνόμαστε όλοι έχει να κάνει με το Μαρκετίστικο και Καπιταλιστικό πρότυπο κοινωνίας στο οποίο ζούμε. Τα δάκρυα συνήθως έρχονται σε σκοτεινά και απομονωμένα δωμάτια, ενώ οι χαρές επιτάσσουν έξοδα και ακριβές σαμπάνιες.
Αυτό που βλέπουν τα μάτια μου είναι πως υπάρχει μια ανάγκη για συναισθήματα. Αν κοιτάξουμε στην τέχνη θα δούμε πως τα πάντα ουρλιάζουν φόβο και αγωνία. Δεν είμαι σίγουρος αν αυτό είναι γιατί με αυτά τα συναισθήματα μπλοκάρουμε ή γιατί αυτά είναι τα συναισθήματα που τόσο ερασιτεχνικά και ανώριμα προσπαθούμε να κρύψουμε.
Αυτό που προσπαθώ να πω είναι πως δεν είναι σημαντικό αν την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου έχουμε το πιο καυτό φιλί, αν τα Χριστούγεννα τα περάσουμε οικογενειακά και αν την πρωτοχρονιά γυρνάμε σε μπαράκια μέχρι το πρωί. Σημαντικό είναι ολόκληρο τον χρόνο να έχουμε ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπάνε, το άγγιγμα που επιθυμούμε και τις χαρές που αναζητούμε.
Δεν πρέπει να νιώθουμε άσχημα τόσο για τους εαυτούς μας όσο και για τους άλλους όταν οι "Μεγάλες Μέρες" του χρόνου είναι μοναχικές. Πρέπει να νιώθουμε άσχημα όταν ολόκληρος ο χρόνος είναι μοναχικός.
Nice post, Mike!
ΑπάντησηΔιαγραφήThis year, I also had bad mood on my birthday and histeric also. And my mom told, that it is even normal, cause our mind, our "thin body" is going through the process of birth, it is suffering coming from warm and nice place (mother's body) to our crying and crazy cold world. May be you also noticed, that next day after birthday, usually we have better mood!
At the same time now I am thinking about HB and HNY, it is also a matter of time... Imagine if we would celebrate birthday once a month or everyday, or new year every half a year. Our live would become so simple and beautiful, cause we would make everyday even more valuable and important! And we would live everyday as celebration. Or not. Who knows?
Fully agree with you, when we want...
ΑπάντησηΔιαγραφή