10ο Εμπόδιο | Τα εν οίκω μη εν δήμω

Έχετε ποτέ κάνει κάποια συζήτηση που μετά είπατε: "Τελικά, δεν είμαι ο μόνος...";

Το post  αυτό έχει να κάνει με όσα ποτέ δεν λέμε για το sex. Μπορεί όλοι να συζητάν για αυτό 24 ώρες το 24ωρο αλλά κανείς δεν μπαίνει στο ψητό.

Ίσως αυτό να συμβαίνει λόγο του Ανατολιτικό - χριστιανικού τρόπου κατασκευής της κοινωνίας μας που έχει κατασκευάσει ένα εκπληκτικό τζάμι στη ζωή μας, που εγώ θα το έλεγα ήθος.

Θεωρούμε πως ως ανθρώπινο είδος είμαστε και πολύ προχώ αλλά εγώ αυτό που βλέπω είναι η αδυναμία μας να σκεφτόμαστε και να εκφραζόμαστε ελεύθερα.

Ένα καλό παράδειγμα είναι ο αυνανισμός.

Ποιος μιλάει ανοιχτά για τον αυνανισμό και ποιος αυνανίζεται;

Σε κανέναν δεν θα πρότεινα να βγάλει την ιδιωτική ζωή στο σφυρί αλλά τι είναι αυτό που μας κάνει να κατατάσσουμε κάποια πράγματα ως ιδιωτικής φύσης και κάποια άλλα όχι;


Σκέψου το αυτό για ένα λεπτό.

Τέλος, πάρε ένα φίλο σου και αποφάσισε να μιλήσετε για κάτι που δεν έχετε μιλήσει ξανά ποτέ. Θα εκπλαγείς. Διάλεξε κάτι πραγματικά ενδόμυχο. Αυνανισμός, οικογενειακά προβλήματα, παιδικά τραύματα, σεξουαλικές φαντασιώσεις. Θα νιώσεις πολύ άνετα.

9ο Εμπόδιο | Είναι θέμα σεβασμού

Οι ζωές μας θα ήταν πολύ παραπάνω από διαφορετικές αν η λέξη "Σεβασμός" δεν είχε δημιουργηθεί. Στο λεωφορείο δεν θα σηκωνόμασταν για να κάτσουν οι μεγαλύτεροι, οι Γιαπωνέζοι δεν θα περνούσαν την μισή ζωή τους σκυφτοί και πολύ πιθανό στις κηδείες να γελούσαμε ακόμα περισσότερο.
Η ερώτηση που όμως τρώει το μυαλό μου τις μέρες αυτές είναι άλλη... Πόσο μπορούμε να αναμένουμε από τους άλλους σεβασμό όταν εμείς δεν σεβόμαστε τον εαυτό μας; Πως αναμένουμε να μην πετάνε οι τουρίστες σκουπίδια κάτω, πως αναμένουμε να σηκώνονται οι άλλοι για να κάτσουμε όταν εμείς δεν φροντίζουμε να στεκόμαστε όρθιοι στα δυο μας πόδια (και δεν μιλάω για εργαζομένους, εγκύους και ειδικές περιπτώσεις), πως αναμένουμε καλό όταν ξέρουμε μόνο από εύκολο και κακό;